ZVV Coenmans Metalen is opgericht op 16 juni 1989 uit sportieve wraak. Op het moment van de oprichting waren er nog onvoldoende spelers om mee te kunnen doen aan de aanstaande competitie die in Tiel, Geldermalsen en Beusichem (als thuisbasis) zouden worden afgewerkt.
In allerijl werden er spelers van verschillende nationaliteiten en uit verscheidene wijken en regio’s bij elkaar gezocht en hierdoor kreeg Coenmans Metalen de bijnaam “Mengelmoesje”.
Na het eerste seizoen 1989/1990 promoveerde het op de laatste speeldag van de 3e naar de 2e klasse, dankzij het stoppen van de uiteindelijk poulewinnaar ’t Wapen van Lienden, die ook op die laatste speeldag de tegenstander was. De teleurstelling van het niet kampioen worden in dat eerste seizoen werd opzij geschoven door de gedachte dat met een gehavend team de promotie kon worden gevierd.
ZVV Coenmans Metalen promoveerde aan het einde van het seizoen 1990/1991 van de 2e klasse naar de 1e klasse en een seizoen later – het seizoen 1991/1992 – promoveerde het wederom van de 1e klasse naar de Overgangsklasse. Hierdoor liep het team onverwachts vooruit op de doelstelling van het Vijfjarenplan om binnen vijf jaar in de hoofdklasse te gaan uitkomen. De organisatie kon het met moeite bijbenen en om de spelersaanwas voor het hoogste team te kunnen bewerkstelligen, moest er een tweede zaalteam komen om uit de mix van jong – en ervaren spelers de beste spelers te laten doorstromen naar dat 1e team.
ZVV Coenmans Metalen heeft jaren lang moeite gehad om de juiste coaches te vinden en te binden en er waren regelmatig wedstrijden en toernooien waar meegereisde supporters op de plaats van de coach gingen zitten en dat kwam niet altijd ten goede aan de verstandhouding tussen spelers onderling en de sfeer binnen de vereniging, maar we moesten blij zijn dat er iemand zat. Dat begreep niet iedereen, evenals het zien van de weg om uiteindelijk in de hoofdklasse te blijven presteren voor een aantal jaren. En om er een echte vereniging van te kunnen maken, dat was het tweede doel.
In de periode dat ZVV Coenmans Metalen in de hoofdklasse actief was, begonnen er scheurtjes in de organisatie en teams te komen. Het was het begin van het einde waarin wel de sportieve wraak was genomen en er daarna geen duidelijke doelstelling kon worden getoond door zowel het bestuur, als het merendeel van de spelers om verder te gaan. Een gebrek aan een financiële buffer betekende uiteindelijk het einde van dit succesvolle team.
Coenmans Metalen was altijd met meerdere personen actief aan het scouten op de Culemborgse velden en bij andere zaalteams werden regelmatig wedstrijden bekeken, ook oefenwedstrijden en toernooien. Sommige eigen competitie- wedstrijden werden vanaf de tribunes gefilmd en spelers kregen een kopie van de videoband met een technisch verslag vol aandachtspunten. Spelers zagen zichzelf op beeld en konden daarin met een kritische noot naar zichzelf kijken en beoordelingen maken van de wedstrijden waarin ze hadden meegespeeld. Zo groeiden ze toe naar steeds een hoger niveau, zowel individueel als teamgericht.
Spelers van Coenmans Metalen werden voornamelijk geselecteerd op 1 of 2 extra specialiteiten. Bij de ene was dat het verwoestende schot in de benen, een ander had sterke, verdedigende kwaliteiten en weer een ander kon heel hard rennen. Spelers die technisch begaafd waren, werden vaak omringd door 1 of 2 spelers die een duel niet schuwden, zodat er altijd een bepaalde balans in het team voor die wedstrijd was. Was die balans er niet – omdat er te weinig extra werd gebracht – dan was Coenmans Metalen te kwetsbaar en verloor men het spel aan de tegenstander. Diverse spelers waren multifunctioneel en dat was een voordeel tijdens wedstrijden waarin meer fysieke tegenstand werd verwacht en geëist.
ZVV Coenmans Metalen had een scherpe marketing-machine die er voor zorgde dat er altijd een verslag in zowel de Culemborgse Courant als ook de Zakengids vermeld stond en vrijwel altijd werden alleen de gewonnen wedstrijden als verslag bij de redacties ingeleverd. In de tussenliggende periode dat er geen competitie of oefenwedstrijd werd gespeeld en er geen toernooi werd afgewerkt, zorgde de afdeling Marketing er voor dat er een nep-verslag werd ingediend. Dan werd er in een sporthal ergens in Amsterdam een oefenwedstrijd gespeeld tegen een zaalteam dat in een hogere klasse uit kwam en dan werd er door Coenmans Metalen met moeite gewonnen. Niemand die dat controleerde. Gelukkig is het nooit voorgekomen dat genoemde doelpunten makers aangesproken werden op hun prestatie tijdens die nooit gespeelde wedstrijden. Tegenstanders die de kranten lazen, moesten het gevoel krijgen dat we een sterk team waren. In werkelijkheid waren we dat ook en soms stonden we bij het betreden van de zaal al met 1-0 voor omdat de tegenstander al twijfelend naar ons stond te kijken als we de warming-up deden en relaxed aan de aftrap verschenen. Ze hadden soms al in de krant gelezen dat we in de winning- mood waren.
Om de tegenstanders ook het gevoel te geven dat wij een sterk team waren, huurde ik wel eens een bus en die zat dan voor de helft vol en zo hadden we toch een sterke entree bij een toernooi ergens in Stroe. Dan hadden we toch een beetje power in ons lichaam en zorgde het talent en de uitstraling er voor dat we prijzen pakten tijdens die gezellige toernooien in Nederland.
ZVV Coenmans Metalen speelde thuis altijd in het groen en wit, in oefenwedstrijden in het geel-zwart en tijdens toernooien kwam vaak het rood en wit tevoorschijn.
Meer lezen over ZVV Coenmans Metalen, koop dan mijn voetbalboek:
“Kijk papa, met handen en voeten”.
Eddy Coenmans, oprichter van ZVV Coenmans Metalen
Hieronder volgen de foto’s van Zaalvoetbal Vereniging Coenmans Metalen
Boven v.l.n.r: Willem Delfgou, Gosé de Leeuw, Frans Ducaat, Aaron de Jong, Danny Portier, Alexander van Kraanen, Toni de jong
Beneden v.l.n.r: Tim Vink, Anton Vlug, Eddy Coenmans, Roy De Blois, Alex v.d. Linden, Roy Portier.
Coenmans Metalen 2:
boven (vlnr) Michel de Keijzer, Gilbert Jansen, Nico van Neerijnen, Robert Koopmans.
Onder (vlnr) Willem Delfgou, Danny Schot, Roy Portier, Marc Lamboo
Foto’s hierboven zijn gemaakt tijdens het Johanna Hendrikman Toernooi in het Indoor Sportcentrum te Beusichem in 1992. Tegenstander was Switch Mode uit Tiel. Corden Koops in actie.